ایوب گبانچی
۱۳۹۳-۰۷-۲۰

جشن‌ها و آئین‌های ایران باستان: گذری بر آئین‌های سال نو، روزهای خجسته، چکامه‌های بهار

ج 223 گ 26955 / 394
«جشن‌ها و شادباش‌ها»، «بهار و نوروز در نگاه چکامه‌سرایان ایران زمین» و «آوای بهار از منظر چکامه‌سرایان جهان» عناوین سه بخش کتاب «جشن‌ها و آیین‌های ایران باستان» به قلم ایوب گبانچی را تشکیل می‌دهند. در مقدمه کتاب آمده است: «نیاکان ما در ایران‌ویچ (ایران زمین) که سهم بزرگی در پیشرفت جهان داشتند، با اندیشه پاک، نوآوری، فرهنگ شادزیستی، شادکامی، هنر و زیبایی‌خواهی، باورهای دینی و مهرورزی که برگرفته از باورهای زروانی، میترایی و زرتشتی بود، به زندگی، رفتار و آداب خود فروزه‌هایی دادند که نژادها و تبارهای دیگر نیز از آن‌ها الگو گرفتند.» آغازین بخش کتاب به معرفی مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان باستان مانند نوروز، فروردگان، سیزده‌بدر، اردیبهشتگان، خردادگان، نیلوفر، تیرگان، شهریورگان، گاهنبار، مهرگان، رام‌روز، کوسه‌برنشین، آذر جشن، شب چله، دیگان، دی به آذر روز، دی به مهر روز، آبسالان، آفریجگان، بهمنگان، اسفندگان، سده و چهارشنبه سوری به صورت جداگانه می‌پردازد. در پایان این بخش وجه تسمیه هریک از روزها و ماه‌های سال به اختصار بیان می‌شود. در بخش دوم کتاب اشعاری از چکامه‌سرایان ایرانی همچون رودکی، فردوسی، فرخی سیستانی، عنصری، ابو فرج رونی، مولوی، وحشی بافقی، سعدی، قاآنی، پروین اعتصامی و یغما جندقی در وصف نوروز و بهار آمده است. آخرین بخش کتاب نیز ۱۲ چکامه از شعرای جهان درباره بهار را در خود جای داده است. «وقتی که بهار بود» سروده امیلیو پرادوس، «روزهای انتظار» چکامه کارل فلت، «نگاه بهار» از لونو، «آرزوهای سال نو» سروده ترکیش صادق‌اف، «لبخند بهار» اثر ویکتور هوگو و «صبح شکوفه» از شی‌کو برخی از این اشعار هستند. در بخشی ازکتاب درباره جشن کوسه‌برنشین می‌خوانیم: «کوسه‌برنشین نام جشنی بوده که در نخستین روز آذر ماه در ایران باستان انجام می‌شده است. مردی کوسه‌روی و خنده‌دار سوار بر الاغ یا خر می‌شد و بدن خود را با دارو و روغن طلایی می‌کرد. به او غذاهای تند و گرم می‌خوارانیدند و او هم با بادبزن خود را باد می‌زد و فریاد می‌کرد: گرم، گرم و مردم بر روی او آب، یخ، و برف می‌ریختند. مرد تا هفت روز این کار را انجام می‌داد و از مردم، مغازه‌داران و دکان‌داران پول و ارمغان دریافت می‌کرد و اگر دکان‌داری به او ارمغان یا پولی نمی‌داد، به لب‌های او مرکب یا گل تیره می‌پاشید.»
افزودن دیدگاه جدید:

متن ساده

HTML محدود

Image CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید