هفت منظر

مثنوی «هفت منظر» یکی از منظومه‌های عاشقانه ادب فارسی سروده هاتفی خرجردی، شاعر شیعی اواخر دوران تیموری و اوایل دوران صفوی است. «مولانا عبدالله هاتِفی خَرجـِردی خراسانی» یا هاتفی جامی، به باور بسیاری از منتقدان و ادیبان، مهم‌ترین مثنوی‌سرای سده دهم است. او خواهرزاده، عبدالرحمن جامی، شاعر، ادیب، موسیقی‌دان و صوفی مشهور سده 9 هجری بود و در شعر از پیروان نظامی گنجوی به شمار می‌رفت. این منظومه با تصحیح حسن ذوالفقاری و سیاوش مرشدی منتشر شده است. «هفت منظر» با تقلید از «هفت پیکر» نظامی گنجوی در «بحر خفیف سالم مخبون مقطوع» سروده شده و مانند آن، دو هزار و 466 بیت دارد. مقدمه کتاب مقاله کوتاه، اما کاملی از مصححان با عنوان «درآمدی بر منظومه‌های عاشقانه» است. همچنین ذوالفقاری و مرشدی طی 60 صفحه از این کتاب ضمن درج زندگینامه شاعر، به بیان ویژگی‌های شعر او پرداخته و «هفت منظر» را با تعدادی دیگر از منظومه‌های عاشقانه فارسی چون «لیلی و مجنون» و «خسرو و شیرین » مورد همسنجی قرار داده‌اند. انتهای کتاب نیز شرح و توضیح واژگان دشوار در کتاب و همچنین فهرست آیات، ضرب‌المثل‌ها و معرفی منابع و مآخذ کتاب است.