مفهوم‌پردازی واقعیت در جامعه‌شناسی تاریخی: نظام ارباب غایب در ایران

کتاب حاضر از زمره آثاری است که با رویکرد معرفت شناختی جدید به مطالعه جامعه پیشاسرمایه داری ایران پرداخته است. جامعه شناسی تاریخی مدت‌هاست که به عنوان بخشی از جامعه شناسی در نظر گرفته می‌شود،‌و جامعه شناسی در مجموعه به شیوه‌ای پوزیتیویستی به مطالعه موضوعات پژوهشی پرداخته است که در آن مفهوم واقعیت با مفاهیم مدرک و حضور پیوند یافته است. یکی از مهم‌ترین مشکلات معرفتی لذا زمانی پدید می‌آید که مطالعات تاریخی در جایئکه گواه و مدرک اندکی وجود دارد و یا اصلاً ‌وجود ندارد به عنوان تاریخ طولانی‌ای از توسعه نیافتگی در نظر گرفته می‌شوند. فصل‌های «مفهوم پردازی واقعیت در جامعه‌شناختی تاریخی: نظام ارباب غایب در ایران» به شرح زیر است: تغییر موضع معرفت شناختی در جامعه شناسی تاریخی جدید مطالعه موردی ایران: چارچوب نظری و روش شناختی نقد فرضیه دولت خودکامه در ایران پیشاسرمایه داری گسترش مالکیت غیابی و تجاری- اربابی سهم بری و ستاندن تولید مازاد تجاری شدن کشاورزی و مشارکت بخش‌های اقتصادی در تولید اطلاعاتی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته‌اند،‌به منابع اولیه و ثانویه تقسیم می‌شوند. منابع اولیه اصلی، اسناد و داده‌های دیگری بودند که از مراکز مختلفی که در ایران نویسنده از آن بازدید داشته استفاده و گردآوری کرده است. منابع ثانویه مهم‌ترین آنها برای این مطالعه به گفته نویسنده، آثار لمبتون و صفی نژاد بوده است.