«میراث هنری ساسانی در تزئینات معماری خراسان دوران اسلامی»طی کارگاهی بررسی شد

به گزارش گنجینه رضوی، میثم لباف خانیکی در این کارگاه ضمن برشمردن تاریخ فلات ایران از هزاره سوم پیش از میلاد، به گزاره هایی از هنر طی این دوران که دوره های حکومتی مختلف شکوفا شده اشاره کرد.
وی، هنر ايران در روزگار ساسانيان را تلفیقی از جلوه هاي هنر شرقي قديم و وارث تمدن هاي هخامنشي و اشكاني خواند و گفت: در عهد ساسانيان هنر ايراني به اوج پيشرفت خود رسيد و اگر چه از جريانات خارجي همچون يونان و روم تأثير پذيرفت ولي اين هنرها را بر اساس سنن محلي تغيير داد.
خانیکی، نقش برجسته هاي اين دوره نيز بسيار حائز اهميت دانست و گفت:  تعداد زيادي از نقش برجسته های سلسله ساسانیان در مركز اصلي اين حکومت يعني استان فارسي واقع شده اند و برخي نيز در مناطق ديگر از جمله سلمان و طاق بستان كرمانشاه وجود دارند. بزرگترين نقش برجسته ساساني در فيروز آباد است صحنه اي از پيروزي اردشير اول را بر آخرين پادشاه اشكاني نشان مي دهد.
این استاد دانشگاه همچنین به محوطه تاریخی بازه هور که در 70 کیلومتری مشهد و در مجاورت روستای رباط سفید استان خراسان رضوی واقع است، اشاره کرد و گفت: بر اساس وسعت قابل توجه این مجموعه مذهبی، کیفیت مصالح استفاده شده، سبک و موضوع تزیینات معماری، موقعیت جغرافیایی و نحوه بهره‌برداری از فضاهای معماری، این آتشکده مهمترین نیایشگاه حوزه فرهنگی شمال شرق ایران در دوره ساسانی به شمار می‌رفته است.
وی با بیان اینکه بسیاری از محققین ابتکارات جدید اصول شهرسازی و معماری، ایجاد پل، کاروانسرا و آتشکده را به ساسانیان نسبت داده اند، تصریح کرد: استفاده از گوشواره در چهار گوش بنا به منظور ایجاد گنبد بود که برای اولین بار در معماری ساسانی یعنی کاخ تیسفون ظاهر شد و بعدها در دوره اسلامی مورد توجه قرار گرفت.
خانیکی افزود: آتشگاه و آتشکده، مکان تشریفات مذهبی و نیایشی زردشتیان است که در دوره هخامنشی به شکل فضای آزاد بود که در دوره ساسانی به صورت ساختمانی با چهار ورودی و چهار طاقی و گنبد ساخته شد.