کتاب «اسنادی از نقاشان ابنیه آستان قدس رضوی( صفویه تا قاجاریه)»رونمایی شد

به گزارش گنجینه رضوی، سعید مهرپویا؛ معاون طرح و برنامه سازمان عمران و توسعه حریم حرم در مراسم رونمایی از این اثر پژوهشی که در تالار کنفرانس کتابخانه مرکزی رضوی برگزار شد، اسناد به کار رفته در اثر فوق را روشن کننده بسیاری از اصطلاحات رد و بدل شده میان مباشران و نقاشان ابنیه توصیف کرد.
وی اظهار کرد: در مرمت هایی که برای قسمت های مختلف حرم صورت می گیرد، بی شک بهره مندی از این اسناد که مکاتبات میان استادکاران بناها و متولیان حرم را به خط سیاق نگاشته شده، می تواند کمک کننده در شناخت نوع مصالح و رنگ های به کار رفته بخش های مختلف بنا باشد.
مصطفی لعل شاطری پژوهشگر مطالعات تاریخی و یکی از پژوهشگران این اثر نیز گفت:  وجود اسناد معماری با سابقه ی بیش از 400 سال برای مستندسازی تاریخ معماری آستان قدس ضرورت ایجاد کرده است.
وی، پژوهش بر روی این اسناد را روشن کننده زوایای مختلفی از ساخت و سازهای حرم مطهر در دوره¬های مختلف تاریخی عنوان کرد.
شاطری تاکید کرد:  ایجاد زمینه مناسب برای تحقیقات مشترک بین سازمان حریم حرم و سازمان کتابخانه ها به منظور شناخت مناسب از گذشته تاریخی بناهای حرم و تصمیم گیری متناسب با آن می تواند در پژوهش های خاصه حرم مطهر رضوی راهگشا باشد.
کتاب «اسنادی از نقاشان ابنیه آستان قدس رضوی( صفویه تا قاجاریه)» یکی از آثاری است که در سال 1402 شمسی توسط انتشارات سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی در قطع وزیری و شمارگان 250 نسخه چاپ و منتشر شده است.
این اثر به شناسایی و معرفی نقاشانِ خالق و مرمتگر در مجموعه آستان قدس رضوی از دوره صفویه تا پایان دوره قاجار و واکاوی موضوعاتی همچون تکنیک‌های مورد استفاده و شناسایی ویژگی‌های هنری این هنرمندان پرداخته است.
در این پژوهش، منظور از نقاشان، هنرمندان برخوردار از تعامل ثابت و مقطعی با مجموعه آستان قدس رضوی از دوره صفوی تا پایان دوره قاجار است که غالباً در زمینه خلقِ نقوشِ تزیینی و رنگ‌آمیزی بخش‌های گوناگون ابنیه آستانه فعالیت داشته‌اند و با عنوان نقاش و نقاش‌باشی در اسناد نشانه‌های هویتی از آنان و دوره فعالیتشان قابل حصول است.
اين كتاب به دلیل شناسایی هنرمندان و شیوه‌های هنری خاصی که در آستان قدس مرسوم بوده و در منابع پژوهشی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند در نوع خود منحصر به فرد و داراي اهمیت است و می‌تواند منبع موثری در فعالیت‌های پژوهشی هنرمندان، پژوهشگران و مورخان داخل و خارج کشور باشد.