سبط اکبر؛ روایتی تحلیلی از زندگانی الهی ـ سیاسی امام حسن مجتبی علیه‌السلام/

امام حسن(ع) اسوة اخلاق و فضیلت که زندگی سراسر افتخارش بیان کنندة چهرة پاک و معصومانه و محبوب اوست. امام حسن‌(ع) نمود واقعی اخلاق حسنه، تقوا، پرهیزکاری، صداقت و راستی، جود و بخشش، ایثار و کرامت و اخلاص و فداکاری می‌باشد. ‌مورخان شیعه و سنی در کتابهای خویش برای امام حسن(ع) القاب فراوانی را بر شمرده‌اند که هر یک از آن اوصاف بیانگر عمق شخصیت آن امام هدایت است. او امین بود و مورد اعتماد، حجت و دلیل بود بر یگانگی خدا و نبوت پیامبر‌(ص)، تقی بود و با تقوا، زکی بود و طیب، طاهر بود و پارسا، مجتبی بود همانند دیگر امامان، ولی و وزیر بود همانند پدرش علی بن‌ابی‌طالب که جانشین رسول خدا بود و سرپرست امّت. او با داشتن عالی‌ترین مدارج علمی از سوی خدا و پیامبر(ع) و امیرمؤمنان‌(ع)، موقعیت بسیار خوب و جایگاه رفیعی را در بین امت اسلامی کسب کرده بود. انتظار آن می‌رفت تا امت اسلامی از این چهرة مقدس علمی و سیاسی و اخلاقی و اجتماعی کاملاً استفاده کنند، اما متأسفانه بر اثر غفلت و جهل و نادانی بی‌مهری‌هایی که به امیرمؤمنان نشان دادند، به این امام مجاهد و بزرگوار نیز نشان داده و خود را از رهبری حکیمانة آن حضرت محروم ساختند. دشمنان قسم خوردة اهل‌بیت پیامبر، برای کنار گذاشتن آن امام هدایت از صحنة سیاست و خلافت مسلمین اقدامات رذیلانه‌ای را انجام دادند. آنان با فریب دادن یاران امام حسن مجتبی(ع) به مقصد اصلی خود که حکومت بر مردم بود، رسیدند. اما امام مجتبی چون کوهی استوار، در برابر طوفان حوادث ایستاد و همانند پدر خود، امیرمؤمنان پیوسته به دفاع از دین خدا پرداخته و علیرغم حملات شدید و تهاجم دشمنان اهل‌بیت لحظه‌ای از وظیفة شرعی خود دست برنداشت و عقب ننشست. کتاب حاضر، تلاشی است مجدانه تا سیمای ملکوتی این امام همام را اگر چه به صورت ناقص، ترسیم کند و به دفاع از مظلومیت آن حضرت بپردازد. مطالب در دوازده فصل تنظیم شده که شامل دوران تولد و حوادث پس از آن، دوران کودکی، شخصیت اجتماعی و سیاسی، اخلاقی و معنوی، خلافت و رهبری، جنگ و صلح، دفاع از اتهامات و دروغ پردازی‌ها و در نهایت، دوران مسمومیت و شهادت و بررسی وقایع پس از شهادت و محل دفن آن حضرت است.