فرهنگ لغات، وجوه و متشابهات قرآن مجید بر اساس تفسیر ابوالفتوح رازی

تفسیر«رَوضُ الجِنان و رَوحُ الجَنان» مشهور به تفسیر ابوالفتوح رازی، جزو قدیمی ترین تفسیرهای شیعی است که بر قرآن مجید، در قرن ششم، به وسیله عالم و مفسر شهیر ابوالفتوح رازی در 20 مجله نوشته شده است1. این تفسیر علاوه بر ارزش علمی و مذهبی، از جهت در برداشتن لغات کهن فارسی و تعبیرات و ترکیبات بدیع، یکی از برجسته ترین متون فارسی محسوب می شود. ترجمانِ دقیق کلمات قرآنی به کلمه ها و ترکیبات ِ فارسی و دقت در کاربرد فراگیرِ معنی لغات، قابل تحسین است، علاوه بر آن در متن تفسیر، وجوهِ مختلف معنی کلمه، متشابهات و معانی آن آمده است. این فرهنگ بر اساس این تفسیر، معنیِ لفظ به لفظ کلمات قرآنی را از ترجمه آیات در بردارد و در تمام قرآن مجید، هرجا که آن کلمه آمده و معنی مغایر یا دگرگون براساس گفته سایر مفسران داشته است، با ارجاع دقیق داده شده و علاوه بر آن، وجوه معانی گوناگون کلمه از متن تفسیر با ذکر مأخذ نیز ذکر شده است.