مواجهه امامان شیعه با اباحهگری
پدیدآور: یدالله حاجی زاده
مشخصات نشر: قم : دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معاونت پژوهشی،1400
مشخصات ظاهری: 404ص.
شماره راهنمای دیویی: م 171 ح464/ 297
اباحه گری از انحرافاتی است که فرهنگ اسلامی را از گذشته تا به امروز با خطرهای جدی مواجه ساخته است؛ به همین جهت واکاوی مصادیق اباحیان در صدر اسلام و گمانههای آنان و توجه به نوع برخورد پیشوایان دینی با ایشان، از اهمیت زیادی برخوردار است. امامان(ع) که سیرۀ آنان همواره برای مسلمانان اسوه است، به منظور حفظ و صیانت از فرهنگ اصیل اسلامی، مواجهۀ بسیار جدّی و غیر قابل اغماضی با گمانه‌‌ها و عملکرد اباحیان داشته‌‌اند. آنان با اهل اباحه مبارزه و تلاش کرده‌‌اند که در سیرۀ خویش، نادرستی راه و روش آنان را برای شیعیان و مسلمانان بیان کنند. نوشتار حاضر ضمن معرفی اهل اباحه، سیرۀ قولی و عملی پیشوایان دینی را در مبارزه با اهل اباحه و تفکر اباحهگری به تصویر کشیده است. برخی مسلمانان همانند پیروان دیگر ادیان، دچار کجروی شده و به انحراف کشیده شده‌اند. برخی، از نادیده گرفتن حدود شرعی، به اسقاط تکالیف پرداخته و خود را بی‌نیاز از انجام آن دانسته‌اند. البته چگونگی، علل و میزان اباحهگری آنان و عدم پایبندی‌شان به احکام اسلامی، مختلف بوده و واکنش‌ها نیز در برابر آنان متفاوت بوده است.کتاب «مواجهه امامان شیعه با اباحه گری» در شش فصل سامان یافته است. فصل اول به کلیات اختصاص دارد و در آن به پیشینه ومنابع نیز توجه شده است. در فصل دوم، تاریخچۀ اباحهگری در جامعۀ اسلامی، ذیل عنوان «گونه شناسی تاریخی اباحهگری» مورد توجه قرار گرفته است. در این فصل، اباحیان شیعی (مرجئه، بنی امیه، خرّمیّه، زنادقه، پیروان مانی) و اباحیه منتسب به شیعه (غالیان و اسماعیلیه) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. شناسایی اهل اباحه، مقدمه و لازمۀ فصل بعدی است که در آنها از مواجهۀ ائمۀ اطهار(ع) با ایشان سخن به میان آمده است. در فصل سوم این پژوهش، «مبانی و علل اباحه گری» مورد واکاوی قرار گرفته است. از جمله مباحث این فصل می توان به تأویل واجبات و محرمات، گمانه نجات بخشی انتساب به اهل بیت(ع)، مغایرت نهی از محرمات با حکمت الهی و گمانههای نادرست اشاره کرد.