بر اساس زندگی سردار شهید حاج یونس زنگی‌آبادی فرمانده تیپ امام حسین علیه‌السلام لشکر ‎۴۱ ثارالله

وقتی گوشی را برداشتم شنیدم: - من برای ترساندن نیامده ام، بلکه آمده ام برای ادای حقی که اینک بر ذمه تو افتاده است. - خواب نمی بینم؟ - هر عباسی یک حسین دارد و هر حسینی یک زینب و هر زینبی زبانی که شمشیری است در نیام که باید برآید. من این شمشیر را در دست تو می گذارم، زیرا از خدا خواستم که یک بار چون عباس شوم و یک بار چون حسین. به وقت عباس شدن بی دست شدم و به وقت حسین شدن بی سر. مرا از پاهایم شناختند. این ها را می دانی...خوانده ای... - یعنی من انتخاب شده ام؟ - ما خود را تحمیل نمی کنیم بلکه در دلها جا می کنیم. - باید چه کنم؟ - حق را ادا کن. حق این اثر آن است که مرا طوری در یادها برانگیز که در قیامت برانگیخته می شوم، کامل، و نه شرحه شرحه، آن طور که در دنیا شدم. … ناگهان بر حاشیه دستنوشته من این خطوط پدیدار شد: بسم الله الرحمن الرحیم - اگر شما انتخاب شده اید، به دلیل روش تحلیلی کار شماست. پس انتخاب شما همان تایید کار شماست. -اشتباهی صورت نگرفته است... - در نوشتن محکم باشید و جز به رضای خدا نیندیشید، زیرا بسیاری از دقایق در زندگی من وجود دارد که متاسفانه به رضای دیگران اندیشیده ام که رضای خدا در آن نبوده است. پس شما به حذف آن دقایق همت کنید، هر چند خداوند مهربان از هرآنچه قصور در زندگی من بوده است، در گذشته است.والسلام آمدن به خواب امری طبیعی تلقی می شود، اما تلفن زدن و بر کاغذ نوشتن و در جسم یک کبوتر حلول کردن هر چقدر هم که ملموس باشد و به چشم خود ببینی و به گوش خود بشنوی، باز هم برای آن کسی که ندیده است، سخت است. ناگهان صدای او بلند شد نه از روبرو یا پشت سر که از همه جهات، و من به هر سو که می چرخیدم، در وضوح صدا تغییری احساس نکردم: - بستگان و دوستان را به همان خوابشان رفتن کفایت است، اما تو که راوی منی، باید حضور مرا احساس کنی و لمس کنی و دریابی که آنچه نامش عند ربهم یرزقون است، چیست؟ پس تو روایت کن مرا آن چنان که به قدرت لا یزال حق تعالی دنیا را در مشت دارم و دلم برای دنیازدگان سخت می سوزد که غافلانند... آنچه می خوانید بخشی از کتاب ظهور است بر اساس زندگی سردار شهید حاج یونس زنگی آبادی که خود شهید قلم تایید بر آن زده است.